HEMEL, HEL EN PRINTERS; OVER OMGAAN MET WOEDE
De printer staat er nog, hoewel het zonder een beetje woedebeheersing anders was afgelopen. Ik heb wel eens gedacht: niets triggert mij zo erg als een (nieuwe, goed geïnstalleerde en aangesloten printer met volle juiste inktcartridges) die het niet (meer) doet.
Vaker heb ik ervaren hoe niet werkende printers langzaam aan een enorme woede in mij opwekten. Helemaal niet fijn want ik ervaar het als een verstoring van mijn rust en vrede.
Meerdere malen heb ik, soms misschien na wel uren dingen uitproberen en het nauwkeurig volgen van instructies in handleidingen, het maar laten zitten omdat ik me er te druk over ging maken.
Soms lukte het als ik me weer rustig voelde de printer wel aan de praat te krijgen, maar altijd als een printer weer eens kuren vertoonde dan was daar weer die woede.
‘Vanwaar die woede?’ heb ik me wel eens afgevraagd op het gegeven moment. Ik merkte dat onder de woede een angst lag. Angst waarvoor? Ik voelde echt een hopeloosheid daaronder. Een hopeloosheid dat het nooit meer goed zou komen. Want, als je heel rationeel en nauwgezet alle stappen volgt en toch krijg je niet het beoogde resultaat, wat werkt er dan wel?
Ik merkte dat de angst en hopeloosheid niet alleen betrekking hadden op niet werkende printers. Het was veel verstrekkender dan dat. Het betrof angst en wanhoop die ik onbewust (ergens dus weggestopt) met mij meedroeg over mijn hele leven. Als ik rationeel handel en toch niet het beoogde resultaat krijg, wat dan? Hoe kan het dan ooit nog goedkomen?
Ik besloot deze angst en wanhoop in de ogen te kijken, erbij te blijven zonder het te veroordelen. Het hielp om het op te lossen. Zou ik nu ook bevrijd zijn van mijn printerwoede?
Een paar dagen later las ik een klein stukje tekst over onderdrukte woede. Ik besloot te kijken of ik nog wat onbewuste woede had over goed geïnstalleerde printers die niet werken en ja…
Boosheid woede, haat, wrok… Daaronder angst. Ook woorden als afgrijzen, gruwel, verdoemenis, hel en eeuwige hel kwamen in mij op. Ergens heel handig eigenlijk, dacht ik, dat iets betrekkelijk onschuldigs als een niet werkende printer zulke diepgaande (verstoorde) gevoelens in me oproept. Een mooie gelegenheid om ze los te laten. Onder de gruwel, verdoemenis, hel en eeuwige hel vond ik leegte. Toen vond ik liefde en rust. Gelukkig!
Alles verwerkt nu? Vaak blijft er wanneer je door lagen emoties gaat en bereid bent deze los te laten nog het één en ander over. Toen ik me weer op het fenomeen van de niet werkende printer richtte ervoer ik nog steeds een afgrijzen gepaard gaande met spanning in en om mijn schouders. De spanning er laten zijn, er zonder oordeel naartoe gaan met de aandacht kan dan heel bevrijdend zijn. Ondertussen rustig en diep door de buik blijven in en uitademen. Zo goed mogelijk ontspannen. Misschien trillen bepaalde lichaamsdelen even. Het is slechts tijdelijk. Loskomende energie lost op.
Hoe voel ik me nu bij printers die het niet doen? Furieus…tja…transformatie van gevoelens kan een heel proces zijn. Inmiddels voelt het weer vredig. Of de ‘printer woede’ weer eens z’n kop op zal steken. Ik denk van niet, maar als het toch zo is, dan mag deze woede natuurlijk worden losgelaten om een nog diepere vrede en liefde te vinden.
Het is slechts een trigger. De gevoelens zaten er al. Het had nooit werkelijk te maken met de printer die het wel of niet doet. ‘Ik voel nooit onvrede om de reden die ik denk’ laatEen cursus in wonderenweten in les 5 van het werkboek. Wanneer je onvrede voelt, zo stelt de cursus, is dat slechts omdat je je tijdelijk afgescheiden voelt van de Bron die Liefde is. Mensen beïnvloeden elkaar hierin, dat erkent de cursus ook. Deze stelt namelijk dat alle denkgeesten met elkaar verbonden zijn. We dragen dus een verantwoordelijkheid voor elkaar. We kunnen het elkaar heel makkelijk of moeilijk maken.
Wanneer je je weer verbonden voelt met de Bron in jou en ieder, dan verdwijnt volgensEen cursus in wonderende onvrede. Dit weerspiegelt zich in een meer vredige wereld. Hier gaat het dus om: ons door vergeving – het loslaten van al onze gedachten en emoties van angst, verdriet, schuld, woede etcetera – weer steeds meer verbonden voelen met de Bron, het vinden van innerlijke vrede.
Als ik dit ervaar voel ik me erg dankbaar. En als de printer het weer eens doet? Op werelds niveau zijn er denk ik maar weinig dingen die zoveel vreugde in mij oproepen. Ik heb zowat de neiging om de hemel op mijn knieën te bedanken. Waarom? Omdat ik het gevoel heb dat ik een kanaal voor haar kan zijn. Dat ik de teksten die ik met liefdevolle inspiratie heb geschreven de wereld in kan brengen.
Dat de wereld maar steeds meer een plaats mag zijn die onze diepere liefde weerspiegelt. Een wereld waarin mensen werkelijk met hart en verstand zorg voor elkaar dragen – een hemel op aarde!
Copyright © Marlon Wong-Sioe 2020
Voor meer info zie: www.marlonwongsioe.com
