HET JAAR 2200: WAT ZAL HET DE MENSHEID BRENGEN?
Plotseling was er een verschuiving geweest in het menselijke bewustzijn. De Titanic wijzigde haar koers. In plaats van tegen een ijsberg aan te botsen, met zinken tot gevolg, besloot de kapitein een andere koers te varen. Hij liet het idee gaan dat de Titanic niet kan zinken en zette dus zijn naïviteit opzij. Door de verschuiving van het menselijk bewustzijn naar meer vrede en licht, werden wereldwijde catastrofes nog net voorkomen. Wat voor veel mensen en best aardig boottochtje was, eindigde niet in rampspoed.
Doordat genoeg individuen besloten om hun Hart te volgen en hun verstand te gebruiken, vond er op tijd een verandering plaats in de koers van de mensheid. Het was op een cruciaal moment. Als er niet op korte termijn meer mensen hun Hart waren gaan volgen met behulp van hun verstand, dan hadden de keuzes die mensen van moment tot moment maakten tot gevolg gehad dat er een kritische negatieve massa was bereikt. Het ecosysteem was gaan instorten en wie weet waren er nucleaire bommen afgegaan. Een relatief kleine groep doordacht, toegewijde mensen wijzigde echter de koers van de mensheid.
Is dit wat kinderen zullen leren in hun geschiedenis lessen ongeveer 180 jaar van nu? Of leven mensen in bunkers, bij elkaar sprokkelend wat de eens zo vruchtbare aarde nog voortbrengt?
In haar boek ‘Engelen binnen handbereik’ beschrijft Lorna Byrne, net zoals ze in veel van haar andere boeken doet, iets van een mogelijke toekomst van de mensheid die ze heeft gezien. Ze beschrijft een toekomst waarin ze zegt dat er weinig kinderen zijn. De kinderen die er zijn, leven in wat eruit ziet als bubbels. Ze kunnen niet spelen in de frisse buitenlucht, want die is er niet. De leraar vertelt ze over al het leven dat vroeger op de planeet voorkwam en laat onder andere een plaatje van een vlinder zien. Een van de kinderen zegt dan: “Het is niet eerlijk. Waarom hebben de mensen van het verleden alles verwoest? Kijk naar hoe we nu moeten leven.” Een ander kind zegt: “Waren ze dom ofzo?” Weer een ander kind zegt: “Het is duidelijk dat ze geen hersenen hadden en dat ze nooit luisterden naar God of hun beschermengel.” (Engelen binnen handbereik, hoofdstuk 21: Vlinders)
Toen ik dit las moest ik onder andere denken aan dat ik tegenwoordig als ik in de natuur ben, helaas veel minder vlinders zie dan vroeger. In meerdere van haar boeken spreekt Lorna Byrne over de engel Jimazen, de beschermengel van de aarde, die haar laat weten dat we de aarde echt veel beter moeten behandelen en dat we hier maar beter snel mee kunnen beginnen om (meer) catastrofes te voorkomen. Veel klimaatwetenschappers zeggen ook dat het nodig is snel beter om te gaan met de aarde. Door dat te doen houden we deze mooie planeet leefbaar voor deze en volgende generaties.
In ‘Liefde uit de hemel’ zegt Lorna Byrne dat de engelen haar hebben gezegd dat de mensheid het beter zou hebben als we geen autoriteit zouden geven aan mensen die macht en geld boven het welzijn van kinderen zouden plaatsen. Ze zegt ook “Kom op voor kinderen en eis dat onze overheid, leiders en internationale instituties het juiste doen voor kinderen, en houdt deze autoriteiten verantwoordelijk als ze dat niet doen.”
Ze zegt in hetzelfde boek ook dat ze bij de meeste mensen een energetische ijzige band rond hun hart ziet die voortkomt uit hun keuze om hun liefde weg te stoppen, uit angst om gekwetst te worden. De wereld zou, laat ze weten, heel veel mooier zijn als meer mensen hun liefde voor henzelf en anderen zouden toestaan.
Ze zegt dat de spirituele evolutie van de mensheid een kwestie is van meer liefdevol worden. Het is, legt ze uit, een kwestie van de ziel en het lichaam die dichter bij elkaar komen. Ze zegt dat wanneer de mensheid hiervoor kiest, iedereen in de toekomst engelen zal zien zoals haar en dat de mensheid door haar ontwikkeling minder of helemaal niet meer afhankelijk zal zijn van technologie. Onze ziel is pure liefde, laat ze weten, en onze liefde kan nooit opraken. We kunnen er allemaal voor kiezen om onze liefde meer toe te staan. In de kern is dat wat onze wereld zal maken tot wat ze beschrijft als een ‘glimp van de hemel’ in plaats van een plaats met nog meer verdriet en lijden.
Lorna stelt dat ze mogelijke toekomsten heeft gezien waarin de natuur floreert en mensen uit allerlei culturen in vrede en vrijheid met elkaar samenleven. In haar boek ‘Een boodschap van hoop’ zegt ze dat wanneer mensen met verschillende religieuze achtergronden samen bidden dit in het bijzonder krachtig is. Ze beschrijft een prachtige toekomst waarin mensen met velerlei religieuze achtergronden en nationaliteiten vreedzaam samen bidden in de natuur en dat het er heel vreedzaam en helder uitziet. Als we een mooie vreedzame toekomst voor de planeet willen, is het belangrijk dat we allemaal een steentje bijdragen, laat ze weten.
Nu is het moment dat we de koers van de mensheid ten goede kunnen wijzigen. Hoeveel leed kunnen we onszelf en volgende generaties wel niet besparen! We kunnen, door het meer toestaan van de liefde in ons, de ervaring van een Nieuwe Aarde dichterbij brengen. Daar kunnen we gerust onze beschermengel en andere engelen zoals de aartsengel Rafael en Michael om hulp bij vragen. Als genoeg mensen dat nu gaan doen en blijven doen – we kunnen alleen maar deze keuze voor onszelf maken -, dan zal de aarde in 2200 en daarvoor al zeker een prachtige plek zijn om te wonen. Er zal volop prachtige natuur zijn. Er zal zeer zeker wereldvrede zijn!
Copyright © Marlon Wong-Sioe 2022
Voor meer info kun je een kijkje nemen op: www.marlonwongsioe.com
